Dzień 8. Podziwiam

Jak dziecko, z otwarta buzia i rozszerzonymi do niemożliwości oczyma podziwiam niezmiennie naturę i dziękuje Bogu,  ze tak wspaniale i idealnie stworzył i puścił w ruch to koło. Co roku to samo- wiosna, lato, jesień , zima, a jednak za każdym razem inaczej. Uwielbiam zapach mokrej ziemi wiosna, gorące słońce i ciepły deszcz latem, zapach suchych liści i błyszczące kasztany jesienią, mroźne, śnieżne dni zima.

Podziwiam tez Jego inne stworzenie- ludzi- a szczególnie tych z pasja. Takich co maja bzika i realizują się w swojej dziedzinie. Podziwiam moje koleżanki, które zainspirowały mnie do biegania- Ania, Ada, Agnieszka- kobiety pracujące i mamusie, które zapewne ciężka pracą osiągają wspaniale sukcesy w maratonach, ultramaratonach, a moje 5 km to pewnie dla nich mała rozgrzewka.

Podziwiam Dziewiarki, które tworzą dzianiny o idealnych formach , kolorach, fakturach i jeszcze potrafią spisać do nich wzory, aby takie szaraczki jak ja, tez mogły sobie takie cuda podziergać- Asja, Hania, Marzena, Magda- tu lista jest dłuuuugaśna i mogłabym sypać imionami jak z imiennika.

Podziwiam moich kolegów z pracy, którzy czasem  kosztem życia rodzinnego poświęcają się medycynie, jeżdżą na kongresy, sympozja, zawsze znają najnowsze wyniki badan naukowych i nowinki techniczne i chętnie ta wiedzą się dzielą. 

Tacy ludzie dają mi nadzieje, ze kiedyś może tez coś osiągnę- jak znajdę w końcu to, czemu będę chciała się poświecić i oczywiście wystarczająco ciężko na to pracować

...