Puf czyli chwalę się dziecięciem

Moja ośmiolatka prawie nigdy nie bawiła się "normalnymi"zabawkami.  Lalki czy klocki mogły by dla niej nie istnieć, za to  nożyczki, farby ,papier,koraliki i inne przybory do zabaw kreatywnych były w użyciu od rana do wieczora.  Szydełkiem i drutami zainteresowała się jakieś dwa lata temu i niedawno udziergała sobie pierwszą  czapkę.  Teraz na topie jest szycie -przez pół roku miała zajęcia w szkole, a niedawno, całkiem przypadkiem, wpadłam w necie na  organizowany dwie ulice od nas kurs szycia i zabookowałam od  razu dla nas obu trzy godzinki w sobotę. Na kurs trzeba było przyjść z własnym materiałem i pomysłem-po przeszperaniu sieci zdecydowałyśmy się na poduchę do siedzenia, czyli puf. Trzy godziny minęły bardzo miło i efekt można zobaczyć na zdjęciach.  Jedną  stronę  poduchy uszyłam ja- też szyciowy nowicjusz, a drugą,  całkiem samodzielnie moja córcia . Chyba nie muszę mówić  jak dumna z niej jestem. ..

Pufie daleko do perfekcji ale i tak jest najpiękniejsza na świecie-bo nasza.